Тэксты

1.  Ізноў пра Скарыну ў Падуі: новыя магчымасцi прачытання старых дакументаў. Час, кантэкст, абставiны i прысутныя. Апублiкавана на беларускай i ангельскай мовах ў трох частках ў журнале Belarusian Review – Winter 2014, vol. 26, No. 4. P. 17-23; Spring 2015, vol. 27, No 1. P. 23 -28; Summer 2015, vol. 27, No. 2. P. 21-28.

Чытаць арыгiнал на рускай мове: Шутова, О. И вновь о Скорине в Падуе: новые возможности прочтения старых документов. Время, контекст, обстоятельства, присутствующие.

Чытаць арыгiнал на ангельскай: Shutova, O. Again About Skaryna in Padua: New Possibilities of Reading the Old Documents. In Three Parts. Part 1. Time and Context / O. Shutova  // Belarusian Review. – Winter 2014. – Vol. 26, no. 4. – P. 17–23; Part 2. Circumstances // Belarusian Review. – Spring 2015. – Vol. 27, no 1. – P. 23–28; Part 3. Attendees // Belarusian Review. – Summer 2015. – Vol. 27, no. 2. – P. 21–28.

2. Нанава пра партрэт Францыска Скарыны, альбо аб неабходнасі «чытаць» гравюры.
Чытаць арыгiнал без купюр у аўтарскай рэдакцыi на рускай мове: Вновь портрет Франциска Скорины, или о необходимости «читать» гравюры (оригинал статьи на русском в авторском варианте).
Артыкул апублiкаваны з некаторымi памылкамi з боку рэдакцыi ў зборнiку: Крынiцазнаўства i спецыяльныя гiстарычныя дысцыплiны. Рэд. О. Л. Лiпнiцкая, С. М. Ходзiн. Мiнск: Выд. Белдзяржунiверсiтэта, 2015.
У гэтым артыкуле робiцца спроба дэшыфроўкi знакамiтага партрэта Францыска Скарыны. Што могуць азначаць сімвалы на партрэце Скарыны? Армiлярная сфера, знакi «зацьмення» цi трохвугольнiка, трапецыя, нарэшчэ, выдавецкiя знакi – iх расследаванне і расшыфроўка дапамагаюць дапоўніць кананічны вобраз Францыска Скарыны, які доўгі час уяўляўся гэтакім адзінокім тытанам Адраджэння на Беларусi. Відавочна, Францыск Скарына быў ўцягнуты ў Рэнесанс значна мацней, чым ўяўлялася раней. Раскрываючы цесныя сувязі, якія злучалі Францыска Скарыну са светам друкаванай культуры, літаратуры, адукацыі Еўропы, з імёнамі знакамiтага кнiжнiка Б. Санвiта, паўночнаеўрапейскiх кнiгадрукароў Г. ван Гемэна, Й. Вэлдэнэра, а магчыма, i заснавальнiкаў друкарскай справы ў Лондане В. дэ Ворда, Дж. Лiтоў, а таксама знакамiтага П. Ліхтэнштэйна і іншых, дае магчымасць сапраўды ўбачыць дзейнасць Францыска Скарыны ў еўрапейскім кантэксце.

3. Кулiнарныя дыскурсы беларускага нацыяналiзму: аб «сапраўднай беларускай кухне» i «бульбашах». Апублiкавана на ангельскай: Gelinada Grinchenko and Tetiana Dzyadevych (eds.), East / West Journal. Neo-Anti-Colonialism vs Neo-Imperialism: the Relevance of the PostColonial Discourse in the Post-Soviet Space. Vol. 16—17.Kharkiv: The Kowalsky Eastern Ukrainian Institute, 2013
Гэты артыкул – спроба ўявіць працэс канструявання нацыі ў Беларусі скрозь прызму гісторыі харчавання, а таксама – праз рэпрэзентацыю харчавання ў беларускай гістарыяграфіі. Сучаснае спажывецкае таварыства, якое развіваецца ў Беларусі, ў пошуках уласнай ідэнтычнасці, натуральна, знаходзіць яе ў адной з самых «інтымных», бліжэйшых да чалавеку сфер – нацыянальнай кухні. Мэтай дадзенага даследавання з’яўляецца аналіз асноўных напрамкаў у сучаснай беларускай гістарыяграфіі, і ў прыватнасці, гісторыі кухні як люстэрка, якое адлюстроўвае пэўныя тэндэнцыі і павароты нацыянальнай ідэі і адначасова з’яўляецца той прасторай, дзе гэтая нацыянальная ідэя асвойваецца і «засвойваецца».
Чытаць арыгiнал на ангельскай: Culinary discourses of Belarusian nationalism: On “truly Belarusian cuisine” and “potato-eaters”.
Чытаць аўтарскi пераклад на рускую мову: Кулинарные дискурсы белорусского национализма: о «настоящей белорусской кухне» и «бульбашах».

4. Пачатак усiх гiсторый: праблемы iдэнтычнасцi i iншаснасцi ў (паст)сучаснай гiстарыяграфii. Апублiкавана ў журнале Ейдос / ΕΊΔΟΣ: Альманах теорії та історії історичної науки. Випуск 2, частина 1. Київ: Iнститут історії України НАН України, 2006. № 2. Р. 235-253.
Хоць тэкст дзесягадовай даўнасцi, ён падаецца мне дастаткова цiкавым, падпадая пад актуалii сучаснасцi ў новым ракурсе.
Чытаць на рускай мове: Начало всех историй: проблемы идентичности и инаковости в (пост) современной историографии.

5. Гiстарыяграфiя i пастмадэрн: пытанне аб iдэнтычнасцi ў другой палове XX – пачатку XXI ст. [Историография и постмодерн: вопрос об идентичности во второй половине ХХ – начале XXI веков. Монография.] Минск: изд-во Белгосуниверситета, 2007. 277 стар.
Учымсi ўстарэлыя i вучнёўскi самаўлюблёныя, але ж па-ранейшаму, i нават па навейшаму, актуальныя тэксты пра прычыны i вынiкi шмат якiх «iзмаў» – ад пастмадэрнiзма, дэканструктывiзма, культурнага паварота, «дыскурсiўнасцi» i мульцiкультуралiзма, да ўсялякiх «iншаснасцi», культа «Iншага»… – скрозь прызму праблем iдэнтычнасцi.
Чытаць на рускай мове: Историография и постмодерн: вопрос об идентичности во второй половине ХХ – начале XXI веков.

6. Выхаванне i дзяцiнства ў сучаснай Беларусi. Апублiкавана на ангельскай мове ў the Journal of Psychohistory, 2011; Vol 39 (2), pp.145-52.
Чытаць арыгiнал на ангельскай: Parenting and childhood in contemporary Belarus.

7. Пераклады на рускую мову з ангельскай i французскай.